دهه هشتادی‌های آتش نشان

هر شهروندی در قبال محله‌ای که در آن زندگی می‌کند، باید احساس مسئولیت کند. این باور و طرز فکر سینا کاک‌رودی، دانش‌آموزی که در رشته آتش‌نشانی تحصیل می‌کند، آن‌قدر مهم است که ما را مجاب کند تا سراغش برویم.

قرارمان با سینا کاک‌رودی ساکن محله پنجتن در مدرسه محل تحصیلش ردیف می‌شود. هجده‌ساله است، اما قبل از هر چیز قامت بلند و رشیدش به چشم می‌آید. سینا ورزشکار است و کمربند مشکی رشته کاراته را دارد. این‌ها را بگذارید کنار این موضوع که نتیجه رقابت مناظره دانش‌آموزی که بین هنرستان‌ها در سطح استان خراسان‌رضوی برگزار شد، هفته گذشته مشخص شد و تیم چهارنفره آن‌ها برگزیده شد.

 مناظره چهارنفره آن‌ها مقابل رقیبان درباره چگونگی تحصیل در ایام شیوع کرونا بود؛ زمانی که کلاس‌های حضوری برگزار نمی‌شود و مشکلات کلاس‌های آنلاین وجود دارد. سینا می‌گوید: چندماه چهارنفره روی این موضوع تحقیق می‌کردیم و به نتایج خوبی هم رسیدیم که ارائه شد و خوشبختانه نظر موافق داوران را گرفت.

انتخاب مسیر با خودم بود

سینا عاشق ورزش‌های رزمی است. این علاقه از همان کودکی به پدر و مادرش ثابت شد تا بگذارند مسیری را که دوست دارد، انتخاب کند و او هم‌زمان با اینکه در رشته‌های رزمی خود را محک می‌زد، دوره‌های هلال‌احمر را در سیزده‌چهارده‌سالگی تجربه کرد و این تجربه چنان به مذاقش خوش آمد که دیگر نمی‌خواست آن را از دست بدهد.

او تعریف می‌کند: با خیلی‌ها درباره رشته تحصیلی‌ام صحبت کردم و نظر خواستم. مادرم از همه بهتر من را می‌شناخت و گفت سینا! تو جان می‌دهی برای رشته آتش‌نشانی. من هم با جان و دل این گزینه را انتخاب کردم و فکر می‌کنم آتش‌نشان‌ها باید مهربان‌ترین افراد باشند. چون از جان مایه می‌گذارند.
سینا می‌داند مسیر سختی را پیش رو دارد و برای قهرمان‌شدن باید شجاعت داشته باشد و جسارت هم. بزرگ‌تر از سن‌وسالش حرف می‌زند و با ایمان کامل می‌گوید: آتش‌نشان‌ها همیشه مرگ پیش چشمشان است. آن‌ها با مرگ رفیق هستند و برای نجات جان دیگری، از مرگ نمی‌هراسند.
تأثیرگذارترین فرد زندگی او مادرش است و این عبارت‌ها را با همه وجود ادا می‌کند: مادر و پدرم همیشه مایه دل‌گرمی من بوده‌اند و تشویقم کرده‌اند که رشته‌ای متفاوت از همه دانش‌آموزان انتخاب کنم. آتش‌نشانی عشق است.